MAVİ SERİK TATİL SİTESİ - ŞİİR KÖŞESİ

OTUZBEŞ YAŞ ŞİİRİ

Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.

Dante gibi ortasındayız ömrün.

Delikanlı çağımızdaki cevher,

Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,

Gözünün yaşına bakmadan gider.

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?

Benim mi Allahım bu çizgili yüz?

Ya gözler altındaki mor halkalar?

Neden böyle düşman görünürsünüz,

Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

Zamanla nasıl değişiyor insan!

Hangi resmime baksam ben değilim.

Nerde o günler, o şevk, o heyecan?

Bu güler yüzlü adam ben değilim;

Yalandır kaygısız olduğum yalan.

Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;

Hatırası bile yabancı gelir.

Hayata beraber başladığımız,

Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;

Gittikçe artıyor yalnızlığımız.

Gökyüzünün başka rengi de varmış!

Geç farkettim taşın sert olduğunu.

Su insanı boğar, ateş yakarmış!

Her doğan günün bir dert olduğunu,

İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!

Her yıl biraz daha benimsediğim.

Ne dönüp duruyor havada kuşlar?

Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?

Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?

Neylersin ölüm herkesin başında.

Uyudun uyanamadın olacak.

Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?

Bir namazlık saltanatın olacak,

Taht misali o musalla taşında.

TAM ZAMANINDA YAŞAMAK

Yemek de boş içmek de,
    Hatta yeri gelmeden sevişmek de.
Tam zamanında öpmelisin mesela güzel gözlünü,
    Tam zamanında söylemelisin sevdiğini
         Gözlerinin içine baka baka.
Bisikletinin gidonunu
    Tam zamanında çevirmelisin
         Düşmemek için.
Tam zamanında frene basmalı,
    Tam zamanında yola koyulmalısın.
Tam zamanında okşamalısın başını
    O üzüm gözlü çocuğun
         Hıçkırıklar tam dizilmişken boğazına,
              Tam ağlamak üzereyken.
Tam zamanında koymalısın elini omzuna
    En sevdiğin dostunun babası öldüğünde.
Tam zamanında tutmalısın düşerken
    Üç yaşındaki sehpaya tutunan çocuk.
Tam zamanında acımalı yüreğin
    Afyon'da Hasan Ağabey' in evi yıkılınca başına
         Evsiz kalınca çoluk çocuk
              Ki uzatasın elini bir parça.
Tam zamanında açmalısın kapını
    Hayatına girmek isteyenlere.
Tam zamanında çıkarmalısın
    Sevginden şımarmaya başlayanları.
Tam zamanında affetmelisin kardeşini
    Biliyorsan yüreğinde kötülük olmadığını
         Seni gecenin üçünde arayıp da
              Kafasının iyi olduğunu söylediğinde.
Tam zamanında öğretmelisin oğluna
    Gerekiyorsa yumruk atmayı
         Tam burnunun üstüne
              Tiksinmeden pisliğinden,
                   Yukarı mahallenin sümüklü bebesi
                        Misketlerini zorla almaya çalışırsa.
Tam zamanında bağırmalısın
    Acıyınca bir yerin.
Tam zamanında gülmelisin
    Kemal Sunal küfür edince filmin bir yerinde.
Tam zamanında yatmalısın
    Yola çıkacaksan ertesi gün
         Ve arabayı kullanan sensen
              Sana emanetse çoluk çocuk
                   Ve kendin.
Tam zamanında bırakmalısın içmeyi
    Son kadeh bozacaksa seni
         Ve üzeceksen birilerini
              Ertesi gün hatırlamayacaksan.
Tam zamanında ayrılmalısın misafirliklerden.
    Tam zamanında konuşmalı
         Tam zamanında şarkı söylemeli
              Tam zamanında susmalısın.
Tam zamanında terk etmelisin gerekiyorsa
    Annenin babanın evini,
         Tam zamanında başka bir şehre gidip
              Ayaklarının üzerinde durmaya çalışmalısın.
Tam zamanında dönmelisin memleketine.
Tam zamanında için titremeli,
    Tam zamanında aşık olmalı
         Deli gibi sevmelisin güzel gözlünü.
Tam zamanında toplamalısın oltanı
    Belki de seni şampiyon yapacak
         En büyük balığı kaçırmadan.
Tam zamanında yaşlandığını hissetmeli
    Tam zamanında ölmelisin
         Iskalamak istemiyorsan hayatı.
Haydi şimdi kalk bakalım
    Silkin şöyle bir
At üzerinden hayatın yorgunluğunu,
    Vakit zannettiğinden daha az
Haydi kalk bakalım,
    Şimdi YAŞAMAK ZAMANI.....

Can YÜCEL

KİNNADİKÂR

peşimdeyim, ağırdan alıp hareketlerimi, çok çok tüketip tüm zevkleri, boşları dolduran, doluları yolcu eden benim. kasap aşkı değil bu; önce kuytusundan faydalanıp, keyfimizi doyururarak, warsa sütünü sağdıktan sonra, boğazlayıp, kıçına bir karanfil sokarak ve bir güzel vitrinleyerek sonrasında, paramparça edip ne var ne yoksa, meraklısına satmak üzere, terbiyeleyip, yeni bir tanesine başlamak akışında yaşamıyoruz, kasap aşkı değil mi bu, sözlerimizde bıçaklar, satır aralarında masatlar bileniyor. başbağı peşimdeyim, "kırdın mümkünümü, bileklerimi"* sana sormaya kalksam mutlaka warsın, seni bana sorsan, kendini gösteremem, oysa hep "seninleyim", "seninle olacağım", "peşinde yaşarım bu ömrü", "sen bana ne yaparsan yap, ben ayrılmam peşinden, kovalasan da gitmem" sözlere inanmak mı benim budalalığım, yoksa kelimeler hiç bir zaman "göründükleri gibi olmamak" özelliğine mi sahipler, fazla kurcalayasım yok, sorularla soramam, öğrenmek istediklerimi, öyle ki cevapları war, soruları yok. ya senin inandıkların benim dünyam. -kendi dünyamızdan başka adım atacak yer yok zaten, kime gitsen daha önce gidilmiş, nerede dursan sahibi war, ne düşünsen daha önce düşünülmüş, ne söylesen daha önce söz edilmiş, herkes birbirinin eskisi, yenisi, "bir dönem"liği olmuş, kimin neresine dokunsan, daha önce defalarca öpülmüş, kiminle ne yaşasan, diğer "özel"ler arasında kaybolur, her yer yaşanmış, herkes yaşanmış, kendimizden başka yaşayacak yer yok, en azından, kalanından başka...- bir dikili ağaç, sarılacak bir taş istemedim, "kendime", bir başıma yaşayacak tek an düşünmedim, hiç bir şeyim yokken, hiç bir şeyim yok, demedim, hiç bir zaman bunlar yersiz, vakit öğlen, hepsini sen. benim dünyam, senin dünyan. -bütün sahip olduklarımız bir kolajdan ibaret, karakterlerimiz, istediklerimiz, yaşadıklarımız, etrafta gördüklerimiz, hayal ettiklerimiz, onun bunun parçası, toplanmışı, koparılmışı, yırtılmışı, dünyada gördüğüm her şey bir kolaj çalışması, ve belki tanrı kendi uygarlığında, bir pop-art sanatçısı.- kulaklarım paslı, gözlerimi astım, yüzümün bir tarafını avucuna yatırsan, üzülürsün. gülümsersin. yerin biraz geniş olsa, sabrın biraz engin olsa, rahat olduğunu bir bilsem de, kapatsam gözlerimi, huzur nedir, görürsün. peşimdeyim, saatte bir kasap aşklar öldüren benim, göğsünde karanfil. - 4 Eylül 2001, Salı;12:20 * "kahpe felek sana nettim neyledim" isimli türkü'nün "kestin mümkünümü çarelerimi" mısrasından çağrışım yaptı.

Umut TAYDAŞ

Günah Ekerim Ömrüne

'Mecburiyetine Boyun Eğen'e'

Uzaklaş;
Yoksa sana dokunurum,
Yoksa yasak tanımam,
Günahkâr olurum, günahım olursun,
Kaç, görme,
Görürsen hatırlama,
Hatırlarsan ağlama.
Gelme.
Yoksa sana dokunurum,
Dudaklarına konarım
Gözlerini esir alırım
Kölem olursun,
Gecelerce kölen olurum,
Didik didik ederim hayatını,
Benden başkasına yaşatmam seni,
Tarihini vururum, anılarını asarım,
Yüreğine saplarım kendimi
Bedeninde yatıya kalırım
Teninde beklerim geleceğimi
Yaklaşma;
Seni alırım,
Senin olurum,
Özgürlüğüm yoldaş olur yanına,
Sensiz düşüncelerim toprak olur,
Taparım sana, yatağına tapınak derim,
Yüzünde güneşler beklerim,
Gitmezsen sana dokunurum
Sahiplenirim seni,
Sana aşkı yaşatırım,
Daha küçük aşklara katlanamazsın,
Benimle ölürsün...

'Kavuşamayan iki dağdık, aramızda güneş vardı'

18.06.1998

Umut Taydaş